Wednesday, May 16, 2007

rain coming

เขียนอย่างนี้ ไม่ได้จะมาพูดเรื่องพี่เรนตาตี่แต่อย่างใด
แต่สังเกตมั้ยว่าฝนเริ่มตกเป็นประจำ จนเริ่มเป็นฤดูกาล
และดูเหมือนว่ามันจะมาเป็นหนึ่งในอุปสรรคของงานที่ทำอยู่ไปอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้
ตอนเด็กๆชอบมากเวลาที่ได้นอนอยู่บ้าน ฟังเสียงฝนดังกระทบหลังคาบ้านดัง..แปะแปะ
นั้นเป็นสัญญาณให้รู้ว่า เวลานอนอันมีค่าจะถูกยืดออกไปอีกสักหน่อย
ถึงแม้ว่าจะเป็นเช้าที่รีบเร่งขนาดไหนก็ตาม ทำไงได้ละ ก็ฝนมันตกหนิ..ช่วยไม่ได้จริงๆ
แต่ดูเหมือนข้ออ้างนี้จะใช้ไม่ค่อยได้ผลเมื่อเวลาผ่านไป..แย่วะ
แต่นั้นก็เป็นเพียงความรู้สึกที่ได้ซุกตัวอยู่ในผ้าอุ่นๆ ฟังเสียงฝน และพล่อยหลับไปอีกครั้ง

สายฝน ยินดีต้อนรับจ๊ะ

Tuesday, May 15, 2007

.

วันนี้ไปโรงบาลเป็นเพื่อนแม่
หมอนัดแม่ไปฉีดยา
เพิ่งรู้ว่ามันทรมาร..มาก
..และทำให้หวนคิดถึงยาย
อีกไม่กี่วัน..ยายก็จากไปครบหนึ่งปี
ในใจ..กลัวแม่จะหายไปเหมือนยาย
แอบเจ็บใจอยู่ลึกๆ ที่เอาเวลาไปทิ้งขว้าง
เพียงเพราะเอาความพอใจเป็นที่ตั้ง
...

Monday, May 14, 2007

เล่าด้วยภาพ..ว่าด้วยของกินในเวียดนาม


แค่น้ำมะนาว โซดาและน้ำตาลช้อนพูน..โซดาจัน..น้ำอัดลมแบบชาวบ้านก็อร่อยได้_Baoloc


เพราะมังสวิรัติ บนโต๊ะนี้เลยไร้สิ่งมีชีวิตตลอด 5 วัน_Baoloc


เพราะฝนกระหนำ่ เลยต้องมานั่งพักพิงที่ร้านกาแฟข้างทาง_ดาลัด


มิ้อคำ่ผีดผักจานโต กับลิโพขวดเท่าโค้ก..คืนนั้นหัวเราะจนกามค้าง_ดาลัด


เค้กหน้าตาจิมลิ้ม_ดาลัด


เพราะหิวและหนาว น้ำเต้าหู้ควันฉุยริมตลาดกลางคืนแค่นี้ก็อุ่นได้_ดาลัด


เครื่องดื่มที่ถูกเรียกว่า student foods น้ำอ้อยบวกส้มนิดหน่อย ถึงขนาดต้องขอสอง_Hue


แหนมเนืองแบบต้นตำรับ อร่อยสุดยอด..แต่แพงโคตร เพราะโดนหลอกอีกตามเคย..มันtac team กันมาทั้งประเทศ..พูดแล้วแค้น_Hoi an

Sunday, May 06, 2007

ปัดกวาด เช็ดถู

เดินเข้าบ้านเดิมๆ
หยิบชุดแม่บ้านมีระบายเล็กๆรอบตัวมาสวม
เอาละ..ได้เวลาทำความสะอาด
และปลุกชีวิตบล๊อคซะที...

สามเดือนบนถนนที่ชื่อว่าอิสระ
ไร้ซึ่งเวลาที่เคยเป็นของคนอื่น...
มันช่างสนุกสนานและเรื่อยเปื่อย
เงินเป็นปัจจัยกึ่งหลักกึ่งรอง สลับกันไปมา

นั่งพิจารณา..ทำไมไม่รู้สึกอยากเขียนเหมือนเคยเป็น
นั่งตอบตัวเอง..ได้ความว่า..
เพราะ...โล่ง
เพราะ...ว่าง
เพราะ...ปล่อยวาง
นั้นคงเป็นเหตุผลที่ดี และใช้ได้

จนกระทั่ง...ผู้หวังดีเดินมาบอกว่า..
เพ่ เพ่ หยากไย่ขึ้นแล้วเพ่..
ประกอบกับมีโอกาสได้พบ ได้เจอตัวหนังสือดีๆมากมาย
ทำให้เกิดส่วนผสมอยากหยิบตัวหนังสือมารอยเรียงเป็นเรื่องราวอีกครั้ง

....เอาละ บรรเลงได้...