ช่วงหาเรื่องหาราว

งานเยอะ แต่ก็เยอะแบบอยากทำ ทำมันทุกอย่าง อยากมีส่วนร่วมทุกเรื่อง เหมือนตอนนี้ตัวเองพูดได้แต่คำว่า เอาดิ เอาเร้ย ทำด้วย..และแล้วโชคชะตาของปากก็ทำให้ผลกรรมตามมาสู่ร่างกายอย่างรวดเร็ว..ตอนนี้มีงานที่ต้องทำแบบสิบนิ้วนับไม่พอกันเลยทีเดียว แต่สนุกนะ สนุกมาก ถึงแม้ว่ารายได้ต่ำแต่ระดับจิตใจอยู่ในขั้นเทพเลยทีเดียว...ช่วงนี้กำลังทำโครงการรีไซเคิลอยู่ วันๆเอาแต่เปิดเวบตามหาเรื่องโน้นเรื่องนี้ เห็นผู้คนมากมายพยายามจะทำให้โลกดีขึ้นด้วยไอเดียบรรเจิดๆ บางคนเอากระดาษลังมาทำกระเป๋าใส่โน๊ตบุคราคาเหยียบแสนเลยทีเดียว แปลกๆแต่ก็สวยทีเดียว อ่างอาบน้ำไฟเบอร์ก็ถูกแปลร่างเป็นเก้าอี้ในสวน แต่ที่ชอบที่สุดคงจะเป็นงานของชาวต่างชาตินามว่า bekathwia ที่เอากระดาษใช้แล้วทั้งสองหน้ามาเย็บเป็นสมุด แล้วใช้ ..หลายคนคงสงสัยว่าจะใช้ยังไงในเมื่อกระดาษมันถูกใช้ไปแล้วทั้งสองหน้า..ใช่ม่ะ..คำตอบคือ ไอ้ที่ว่างๆในกระดาษนั้นแหละ ที่เค้าเอามาใช้ แค่นี้ก็เอามาใช้ได้ แนวจิง...ยกนิ้วให้
อีกหนึ่งเรื่องราวที่ตามหาอยู่คือ โจทย์แจ๋วๆแนวๆถูกใจวัยรุ่นชาวคณะ อันนี้ยังหาไม่เจอซะกะที เริ่มหัวแบะ เริ่มกดดัน และเริ่มเครียด..ขอควสมอินดี้จงเกิดแกข้าด้วยเถิดดดด..สาธุ

อาทิตย์ของความตาบ

เมื่อหลายอาทิตย์ก่อน ดันอยากลองของดี จนได้เรื่อง
เรื่องที่ได้ ให้เดาก็คงเดาออกว่าคงไม่ดีแน่
...เนี่ย เป็นไวรัสตับอักเสบอยู่นะ แต่เชื้อมันหลบ ถ้าไปตวจเลือดมีสิทธิจะไม่เจอ..
เอาไงละทีนี้ แล้วพระเจ้าที่ไหนจะบอกฉันได้อีก นอกจากหมอจีนคนนี้(เค้าบอกกันว่าดังและแม่นนัก)
แล้วเรื่องที่เหมือนจะเป็นไม่เป็นเรื่อง ก็เป็นเรื่องขึ้นมาเมื่อไปถึงหูแม่ ถึงขั้นทำให้แม่ออกอาการวิตกอย่างรุนแรง และนอนไม่หลับ
แม่หลุดออกมาประโยคนึงว่า แม่ไม่อยากเสียลูกไป ยังไงห้ามทำงานหนักอีก ฟังแล้วเหมือนโดนไฟช๊อตอย่างแรง
ถึงขั้นเอากลับมาเครียดต่อเนื่อง จนกระทั้งโดนลากไปเจาะเลือด และได้รู้ผลว่ามันไม่มีอะไร..แต่จนแล้วจนรอด ก็ยังกังวล
ไม่เคยคิดว่าตัวเองจะรู้สึกขนาดนี้ ปากก็บอกว่าจะตายก็ตายดิ ไม่เห็นเป็นไร แต่มันไม่ใช่เลย ด้วยความที่เราเป็นหนึ่งในสิ่งแวดล้อมหนึ่งๆ ทุกอย่างที่มันจะหายไป มันก็คลายกับทำให้หลายอย่างๆจบลงเช่นเดียวกัน
นานๆที่รู้สึกอย่างนี้บ้างก็ดี มุมมองต่อชีวิตมันจะได้ไม่เบื่อหน่าย...จิงม่ะ