รองเท้า ทำนอง/เรียบเรียง พงษ์พรหม สนิทวงศ์ ณ อยุธยา
เมื่อฉันต้องทนเหนื่อย เพราะเจอเรื่องราวต่างๆ
จะหลบผู้คนให้ห่าง ซุกตัวที่ห้องเก่าๆเหลือบไปที่มุมหนึ่ง
สิ่งที่เห็นก็มีเพียงแต่รองเท้า ก็แค่รองเท้าเก่าๆ ที่อยู่เป็นเพื่อนใจ
ก็ใช้สวมมาจนเก่า ฉันพามันเดินมาไกล
จะผ่านหนทางใดๆ ก็ยังไม่มีเสียงบ่น
และมันก็เต็มใจ จะเรียนรู้ความเป็นจริงจากถนน
พบมาทุกอย่าง แต่กลับไม่หวั่นไหวรองเท้าเจ้าเอย
เจ้าคงเหน็ดเหนื่อย พาฉันและผู้คน ให้เดินก้าวไป
รองเท้าเจ้าเอย เจ้าจะทุกข์จะร้อนจะท้ออย่างฉันบ้างหรือเปล่า
ก็รู้ว่ามันไม่ตอบ ไม่เคยกังวลอะไร แค่ทำหน้าที่มันไปเหมือนเดิมที่เคยทุกวัน
สิ่งที่ต้องเป็นไป จะไปฝืนก็ต้องเป็นอยู่อย่างนั้น ถึงแสนจะเหนื่อยต้องอยู่สู้ต่อไป
เจ้าคงรู้ เจ้าคงเห็นวันที่ฉันต้องทนเสียใจ
และวันนั้น ถึงวันนี้มีกี่ครั้งฉันเคยพลั้งพลาดไป
ฉันยังค้น ฉันยังหายังไม่ถึงที่เคยตั้งใจ
ฉันยังคิด ฉันยังหวัง ว่าจะพบในสิ่งที่ฝันสักวันหนึ่ง
พรุ่งนี้ฉันยังจะอยู่ เพื่อเจอเรื่องราวต่างๆ
จะไปพบเจอทุกอย่างด้วยความเข้าใจกว่าเก่า
สิ่งที่ฉันแน่ใจ คือพรุ่งนี้ฉันจะไปกับรองเท้า
จะสวมรองเท้าเก่า ที่แบกทั้งตัวฉัน
ฉันจะไม่เหนื่อย ที่แบกแค่ความฝัน...
I read this article from Ying's blog
Thank you for your post and sharing
