ตัวหนังสือน่ากอด

เป็นเวลาเกือบ2เดือนได้ที่ไม่ได้แตะบล๊อคของตัวเองเลย จนคนรอบข้างเริ่มบ่นเข้าหูมา
จะว่าไป มันได้หายไปจากความคิดของชีวิตประจำวันมาพักนึงแล้ว คงเป็นเพราะว่าตอนนี้แข็งแรงดี
แต่ที่กลับมาวันนี้ก็ไม่ได้หมายความว่า กำลังเป็นทุกข์หรืออะไร แต่วันนี้ได้เข้าไปอ่าน ไดอารี่ของผู้ชายคนนึง
ผู้ชายที่แสดงความเป็นตัวเองผ่านทางตัวหนังสือได้อย่างน่าทะถนุถนอม จะเรียกว่าตัวหนังสือน่ากอดก็คงจะว่าได้
แปลกดี เพียงแค่คำธรรมดาสามัญบ้างคำที่เติมเข้าไปในประโยค ในช่วงเวลาและจังหวะที่เหมาะสม จะส่งผลต่อมรับรู้อารมณ์ได้มากมายขนาดนั้น
และประโยคนั้นก็สามารถแสงดตัวตนของคนเขียนได้อย่างน่ารักน่าชัง(ถ้ามันเป็นประโยคบริสทุธ์)
วันนี้ไม่ได้มีประเด็นอะไร แค่มาเขียนให้ตัวเองอ่านเท่านั้นเอง