สังเกต

เพิ่งจะได้สังเกตตัวเองในรอบเดือนผ่านมา
ช่วงนี้นั่งรถเมย์เลยป้ายอยู่บ่อยๆ
งานการก็ติดอยู่ในหลืบสมอง ไม่โผล่ออกมาเป็นชิ้นเป็นอันสักที
ขนาดเวลาเขียนบล๊อคยังชอบให้Align กลางอีก..
เลยทำให้รู้สึกว่าบล๊อคหน้าตาประหลาดขึ้นทุกวันๆ
แต่มีเรื่องอยากรู้หนึ่งเรื่อง ถ้าเผื่อว่ามีใครเข้ามาอ่าน
ช่วยตอบคำถามทีเถอะว่าทำไมช่องว่างระหว่างบรรทัดของเรามันเยอะจัง
มันจะแก้ยังไงได้บ้างอ่ะ...

ทำไงดีอ่ะ
เริ่มรู้สึกประหลาดๆ เริ่มต้องทำตัวใหม่ หาความรู้ใหม่ หางานใหม่..
(อันหลังเนี่ยย ถ้ามีใครต้องการตัวก็โพสทิ้งไว้ได้เลยนะ555)
เริ่มจะเป็นคนขี้เก็กและหน้าบางอีกครั้ง
เริ่มกลับมาบ้าการเล่นเนตอีกครั้ง ทั้งๆทีทุกครั้งที่เปิดคอม
ก็มักจะเริ่มต้นลำดับแบบเดิมๆด้วยความเคยชิน
หนึ่งเปิดคอม สองเปิดMSN สามเปิดบล๊อค สี่เปิดIllustrator
ต่อจากนั้นก็เชคเมลตามเรื่องตามราว
เราว่าต้องมีเกิน 50%ที่มีลำดับแบบนี้อยู่ในหัวใจ

เริ่มต้องการการเดินทาง รู้จักเพื่อนใหม่ๆ
ในใจคิดว่าปลายปีนี้ต้องไปพลาดที่จะไปไหนสักแห่งให้ไกลบ้าน
เวียดนามดูจะเป็นตัวเลือกอันดับหนึ่งตอนนี้
หรือไม่ก็ไปเยี่ยมเพื่อนฝูง หาที่พักฟรี

พ้นสภาพพนักงานหนึ่งปีมาได้15วัน แต่เสียงเรียกจากเจ้านายก็ยังคงเงียบงัน
บางทีอาจจะต้องทำอะไรสักอย่างแล้ว..หืม..

หนึ่งปีในการทำงานที่นี้ ดูช่างยาวนานและสาหัสตามสภาพที่มันจะเป็นได้
อึดและแกร่งมากกว่าเดิม และที่ชัดเจนที่สุดคือหมาและตืดขึ้น
ลูกไม้มันหล่นไม่ค่อยพ้นต้นเท่าไร

แต่วันนี้ก็มีความสุขดี ฝันล้มแล้งๆ ดีใจกับเรื่องเล็กน้อย และยังยิ้มได้ ก็ดีที่สุดแล้ว