ขมวดคิ้ว หรี่ตามอง ฉันแกล้งทำเป็นหลับ, ในขณะที่แม่ขยับผ้าห่ม มาห่มตัวฉันลูบหน้าผากฉันเบาๆ เล่านิทานเรื่องนางฟ้าใจดีนางฟ้าที่บินมาให้พรวิเศษสามข้อแม่เล่าเรื่องนี้ทุกคืน, ซ้ำๆ แต่ฉันก็ยังชอบฟังเสียงแม่อ่อนโยนและอบอุ่นอย่างที่ไม่เคยได้ยินจากใครในโลกนี้
นางฟ้าใจดีมีพรสามประการ สำหรับคนที่มีปรารถนาในใจหากอยากได้อะไรก็ให้ขอทุกคืน แม่จะถามฉันว่าอยากได้อะไรฉันตอบไม่เคยซ้ำกัน อยากได้หุ่นยนต์ อยากได้เกมกดแต่ข้อสุดท้ายจะขอเก็บไว้เอาไว้ขอ ให้ขอได้อีกสามข้อ แม่หัวเราะฉันอย่างเอ็นดูหอมแก้มฟอดใหญ่ แล้วปิดไฟที่หัวเตียง
วันแรกเมื่อแม่พาฉันมาส่งที่โรงเรียน โลกภายนอกคือสถานที่ใหม่-ไม่คุ้นเคยแม่ดันหลังฉันเข้าไปในห้องเรียน ฝากฉันไว้กับคุณครู ฉันไม่ยอมเข้าไปในห้องนั้นมีแต่คนแปลกหน้า ฉันร้องไห้ราวกับว่า โลกกำลังจะแตกสลายเพราะคิดว่าแม่จะทิ้งฉันไป
นับตั้งแต่วินาทีที่ฉันเคยเป็นหนึ่งเดียวอยู่ในตัวแม่ จนถึงก้าวแรกที่ฉันเริ่มเดินห่างออกมาจากแม่ และค่อยๆ ห่างออกมาเรื่อยๆ ฉันไกลจากแม่มากขึ้นเรื่อยๆดูเหมือนเราจะต้องอยู่ไกลจากกันมากขึ้นเรื่อยๆ
แต่ในผิวของฉัน มีสัมผัสของแม่.. ทำให้ฉันรู้ว่า โลกนี้ยังมีด้านที่สวยงาม ในลิ้นของฉัน มีรสชาติอาหารของแม่.. เพื่อให้ฉันยังไม่ลืมรากเหง้าของตัวเองไป ในหูของฉัน ยังมีเสียงกล่อมของแม่.. ปลอบโยนฉัน ในวันที่พ่ายแพ้ในใจของฉัน มีคำสอนของแม่.. เป็นเข็มทิศให้ฉันไม่ลอยคว้างอยู่ในโลกกว้าง ฉันจึงได้รู้ว่าฉันกับแม่ ไม่เคยห่างกัน
ขมวดคิ้วหรี่ ตามองฉันแกล้งทำเป็นหลับ, ฉันนอนหนุนตักแม่ อยากหยุดเวลาไว้ แม่ลูบหัวฉันเบาๆ เหมือนเมื่อก่อน แม่ไม่ต้องเล่าเรื่องนางฟ้าให้ฉันฟังแล้วนะ ฉันต่างหาก ที่จะพานางฟ้ามาให้แม่ แม่อยากได้พรกี่ข้อ ฉันเอง ฉันจะทำแม่ยิ้ม
แม่รู้ไหม, ถึงแม้วันนี้ ฉันจะเดินออกมาไกลจากอกแม่สักแค่ไหน แต่ใจฉันรู้อยู่เสมอว่า ฉันยังจำทางกลับไปได้...
ตัวหนังสือหน้ากอด จากผู้ชายน่ากอด บอย ตรัย ภูมิรัตน์
No comments:
Post a Comment