Sweet Saxophone

ในที่สุดก็พาชีวิตกลับมาหาดนตรีดีๆ ได้อีกครั้ง หลังจากล่าสุดเลิกไปบราวเมื่อต้นปี เพราะรู้สึกเหมือนฟังดนตรีที่เต็มไปด้วยการระบายความเบื่อหน่ายและจำเจของชีวิตนักดนตรี แล้ว6เดือนที่ผ่านมา บราวชูก้าร์ก็ไม่ได้เอาเงินจากกระเป๋าเราไปได้แม้แต่แดงเดียว..นานโขเหมือนกันนะเนี่ยย
หลังเลิกงานวันพฤหัส ที่เต็มไปด้วยความเครียดและเหนื่อย พาตัวเองเข้าไปนั่งในร้าน โดยที่ไม่คิดว่าจะได้เจออะไรให้แปลกใจ ในใจคิดว่าไปนั่งชิวๆทักทายเพื่อนเก่าเพื่อนแก่ แต่แล้ว..ผู้ชายกลุ่มนึงก็เริ่มทะยอยเข้าร้านมาพร้อมเครื่องดนตรีคู่ใจ เห็นแล้วว่าต้องไปธรรมดาแน่ แค่จะมาเล่นร้านนี้ได้ ก็ต้องมีอะไรนิดหน่อยอยู่แล้ว อายุอานามแต่ละคนรวมกันแล้วก็คงไม่น้อยอยู่ แล้วดนตรีก็เริ่มบรรเลง..โอวว น้ำตาจะไหล สังเกตตัวเองได้ว่า นั่งจ้องจนนักดนตรีถึงขั้นออกอาการเขิน คนที่เจนโลกหน่อย ก็หันมายิ้มให้ พอเป็นที่รู้กันว่า เก็บอาการไม่อยู่จริงๆ..555 และแล้วก็ต้องลงกิจกรรมทุกวันพฤหัสเป็นการไปอุดหนุนกิจการบราวชูก้าร์อีกครั้ง..จนได้และเต็มใจ

ใครไม่มีที่ไป..ก็ขอเชิญเร้ยย เจอกันแน่ๆ