Season change

อยากจะเขียนอะไรเต็มไปหมด แต่เรื่องราวเอามาปะติดปะต่อกันไมได้เลยแม้แต่น้อย พูดอีกทีคือคิดว่าตัวเองกำลังสับสนกับอะไรบางอย่างอยู่
วันชิลๆบวกกับอาการง่วงนอน เป็นผลจากการนอนดึกติดต่อกันมาหลายวัน เหมือนช่วงนี้จะต้องตัดสินใจอะไรบ้างอย่างที่สำคัญ ต้องทำโน้นทำนี้ที่ไม่เคยพบหรือทำมาก่อน ให้ความรู้สึกตื่นเต้นและวิตกกังวลไปพร้อมๆกัน แต่ก็นะ..ชีวิตมันต้องมีรสชาดนี้กันบ้าง ไม่งั้น ก็ไม่โตไปไหนซะที เอาว่ะ..ยอมรับและยิ้มสู้ :) นึกถึงหนังสือเล่นนึงของดร.สุเมธ ตันติเวชกุล ที่ได้อันเชิญพระราชดำรัสในพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวมาพิมพ์เผยแพร่ตอนนึงว่า..

"..ขอให้จำไว้ว่า..ใครไม่เคยถูกทุบ ถูกตี เจอเรื่องเลวร้ายในชีวิตมาเลยนั้น จงอย่าได้หาญคิดทำการใหญ่"

กลับมานั่งคิดว่าเรื่องเลวร้ายในชีวิตของเรา มันมีเพียงพอที่จะทำให้หาญทำการใหญ่ได้หรือยัง..หรือว่ามันไม่เวลาให้คิดสำหรับอะไรอีกแล้ว ต้องหลับตาแล้ววิ่งชน หรือว่าค่อยๆมองหาทางออกไปเรื่อยๆ อย่างน้อยในส่วนลึกในใจก็เชื่อว่าเราก็พอจะทำได้น่า ถึงแม้ว่ามันจะเกิดอะไรขึ้น ก็คงไม่ได้ล้มลงบนพื้นที่แข็งกระด้าง อย่างน้อยก็พร้อมที่จะมีหลายๆคนมารับเรา ไม่ให้ตกจากที่สูงจนเกินไป..

- - - - -

สองวันก่อนไปไปงานหมั้นของเพื่อนและน้องรักมา ช่างเป็นโลกสีชมพูหวานแว๋วสมกับTheme ของงานจริง แค่อาศัยคนสองคน ก็ทำให้บรรยากาศตรงนั้นเต็มไปด้วยกลิ่นหอมหวาน อบอุ่น และเพียงรอยยิ้มมุมปากก็ให้รู้สึกได้ถึงความมหัศจรรย์ที่เกิดขึ้น...โอ้วว ช่างหอมหวามจริงความรักจ๋า..