"พี่ปุ๋ยค่ะ..อ้อมีเรืองจะบอก อ้อขอลาออกค่ะ"
ประโยคนี้ซักซ้อมมาเป็นเวลาแรมเดือน และเมื่อ24 ฃม.ที่ผ่านมามันก็ได้ถูกเปล่งออกจากปากเราไปแล้วเรียบร้อย ท่ามกลางความนิ่งอึ่งของเจ้านาย โล่ง และโล่ง อย่างบอกไม่ถูก จริงอย่างที่ใครๆว่า พูดไปเถอะ แล้วจะรู้สึกสบายยยย..หนึ่งปีครี่งที่ผ่านมาดีกรีความเบื่อหน่ายเริ่มเข้ามาแทนที่จนรู้สึกได้ว่าไม่สมควรอยู่อีกต่อไป รังแต่จะทำให้งานแย่ และตัวเองก็แย่ หลังจากนี้ไปก็เหลือแต่งานแสดงและงานสมัครเรียน ซึ่งสาหัสพอกัน..
อีก 24 วันทำการ เราก็จะเก็บกระเป๋าลัดเลาะตามทางไปพำนักที่เวียดนามซะที
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
1 comment:
p'aorrrrrrr แงๆ ไม่สบายอ่า ขออ้อนหน่อยน่ะ ฮิฮิ
Post a Comment