ณ วันที่ว่างเปล่า

วันนี้เป็นวันที่รู้สึกเหมือนตัวเองหายใจทิ้ง
ไร้สาระ และเปราะบางจนน่ารำคาญ
นี่คือความเป็นตัวตนที่สำแดงออกมาเหรอ ไม่แน่ใจ
รู้แต่ว่า ไม่ชอบ และไม่พึงที่จะเป็นอย่างนี้ต่อไป
แต่ทำยังไงละ การปล่อยให้ตัวเองจมดิ่งไปในห้วงอารมณ์บางที่ก็เหมือนจะสนุกดี
แต่กว่าจะเอาขึ้นมาได้ และหายใจอย่างปกติมนุษย์ก็ดูจะเป็นเรื่องยากเย็นซะเหลือเกิน

สองสามวันก่อนได้รับรู้ความทุกข์ของคนอื่น ถึงแม้ไม่พูดก็เข้าใจว่ารู้สึกยังไง
เพราะเคยเป็น เพราะเป็นอยู่ และมันยังเป็นต่อไป

ชีวิตคนเรา เปราะบาง หรืออ่อนแอ ไม่แน่ใจสำหรับสองคำนี้
ความกลัวที่จะเจ็บ ทรมาร หรือทุกข์
ถ้าใครหลีกเลี่ยงที่จะเป็นได้ ถือเป็นเรื่องดีที่มีความสามารถพิเศษนี้
แต่จะหลอกตัวเองได้นานขนาดไหนละ
การเผชิญหน้า แม้จะเป็นเรื่องเจ็บปวด
แต่ครั้งนึง เราก็ควรทำอะไรเพื่อตัวเองบ้างไม่ใช่เหรอ

ครั้งนึงที่ได้กล้า และลองทำในสิ่งที่ตัวเองต้องการบ้าง
มันก็ทำให้ได้รู้ถึงความรู้สึกดีๆต่อคุณค่าของชีวิต และมันก็ดูสวยงามอย่างนั้นจริงๆ
ถึงแม้สุดท้ายมันจะไม่ได้เป็นอย่างที่คาดหวังไว้ อย่างน้อยก็ได้ทำและไม่เสียใจเลยจริงๆ
ยอมรับว่าบางทีก็ไม่ได้สามารถจัดการกับอารมณ์ของตัวเองได้ดีขนาดนั้น
ใครหลายคน อาจเบื่อกับความขึ้นๆลงๆได้ไม่เว้นนาทีของเรา
แต่นั้นมันหมายความว่าฉันยังมีชีิวิตอยู่ ถึงแม้มันจะไม่สวยงาม แต่มันก็คือชีวิตและความรู้สึกนิ

การภาวนาของฉันมันคือ การฉีดยาชาจริงๆ
สุดท้ายถ้าไม่เข้าใจตัวเองมากพอ ยามันก็เข้าไปรักษาไม่ได้
เหมือนยาแก้ปวด ปวดที ก็กินที แต่ไม่เคยรู้ว่าการปวดมาจากไหน
นั้นคงเป็นเพราะฉันเป็นคนความอดทนต่ำ การได้ฟังเทศน์ทั้งชม. คงเป็นไปได้ยาก
บางทีก็จำแต่ประโยคสวยๆหรูๆ แล้วก็เอามาเชื่อมโยงเอง เยียวยาตัวเองจากประโยคนั้นประโยคเดียว แต่ก็ไม่ได้เข้าใจจริงๆว่ามันคืออะไร แล้วสองสามวันผ่านไป มันก็เป็นเหมือนเดิม

หลายคนคงเห็นว่าเรามีความสุขกับชีิวิตดี แต่เปล่าเลย
ยิ่งเฉพาะช่วงนี้ รู้สึกตัวเองไร้ค่า งานที่กองอยู่ตรงหน้า ไม่มีแรงที่จะหยิบทำมาขึ้นมา
ไม่ใช่เพราะเบื่อ หรืออะไร แต่เท่าที่รับรู้ตอนนี้มันเพราะตัวเองขาด ขาดความรู้สึกอะไรบางอย่างที่ต้องการ และพยายามในการไขว่ขว้า
ถึงแม้จะลดน้อยมาก แต่มันก็ยังมีอยู่่ และนอนหลับเหมือนยักษ์ในถ้ำ
วันนึงถ้าใครปาหินใส่ มันคงตื่นขึ้นมาอาละวาททันที

หลังจากได้อ่านสิ่งที่เป็นไปในโลกของตัวเองในช่วงสองปีที่ผ่านมา ยิ่งทำให้ยักษ์ตัวนี้อยากหาทางออกไปยากถ้ำ เจอแสงตะวันอย่างเต็มใจ โดยที่ไม่ต้องรอให้ใครมาขว้างปาอะไร
มุมมองต่อชีิวิต แม้จะดูอ่อนโยน แต่นั้นหมายถึงความจำใจที่ไหลคู่กันไปอย่างเอื่อยๆ
รับรู้อยู่คนเดียว และเปราะบางตามลำพัง