ปัดกวาด เช็ดถู

เดินเข้าบ้านเดิมๆ
หยิบชุดแม่บ้านมีระบายเล็กๆรอบตัวมาสวม
เอาละ..ได้เวลาทำความสะอาด
และปลุกชีวิตบล๊อคซะที...

สามเดือนบนถนนที่ชื่อว่าอิสระ
ไร้ซึ่งเวลาที่เคยเป็นของคนอื่น...
มันช่างสนุกสนานและเรื่อยเปื่อย
เงินเป็นปัจจัยกึ่งหลักกึ่งรอง สลับกันไปมา

นั่งพิจารณา..ทำไมไม่รู้สึกอยากเขียนเหมือนเคยเป็น
นั่งตอบตัวเอง..ได้ความว่า..
เพราะ...โล่ง
เพราะ...ว่าง
เพราะ...ปล่อยวาง
นั้นคงเป็นเหตุผลที่ดี และใช้ได้

จนกระทั่ง...ผู้หวังดีเดินมาบอกว่า..
เพ่ เพ่ หยากไย่ขึ้นแล้วเพ่..
ประกอบกับมีโอกาสได้พบ ได้เจอตัวหนังสือดีๆมากมาย
ทำให้เกิดส่วนผสมอยากหยิบตัวหนังสือมารอยเรียงเป็นเรื่องราวอีกครั้ง

....เอาละ บรรเลงได้...