Sunday, August 17, 2008

last call

สองสามวันนี้ ได้พูดคำว่า "จะไม่ได้เจอกันอีกนานเลยนะ"บ่อยมาก
พูดเพราะใจหาย พูดเพราะมันจะเป็นอย่างนั้นจริงๆ

การไปเรียน ไม่ใช่ไปตาย เพื่อนคนนึงบอกไว้
แต่การห่างกันไป ไม่ได้หมายความว่าเราจะไม่ทำใครตกหล่นไปเช่นกัน
ในวันและเวลาที่มีร่วมกันมา ไม่ว่าจะสั้นหรือยาว มันมีความหมายกับเราทั้งนั้น

อยากจะขอบคุณทุกคน สำหรับทุกอย่างที่เคยให้และรับจากกันและกัน
ทั้งเวลาที่มีรอยยิ้ม และมีน้ำตา
เราไม่เคยอยู่คนเดียว เรารู้่ว่าเราจะมีเพื่อนเคียงข้างเสมอ
และจะจดจำตลอดไป

แล้วเจอกันนะ :)

5 comments:

Anonymous said...

งือๆๆ
ซึ้ง
T T

Anonymous said...

ถึงพี่ก๋อหย่ายยย

กว่าพี่อ้อจะได้อ่านมาถึงบรรทัดนี้ ก็คงอยู่ี่คนละซีกโลกกันแล้ว

ดีใจที่เราได้มาเจอกันเนอะ (พี่อ้อดีใจไหมอ่ะ) ฮ่าๆ

"ชีวิตบางช่วงได้เกี่ยวกัน เราได้แลกเปลี่ยนกันซึ่งความฝัน"อยู่ๆเพลงนี้ก็ดังขึ้นมาในหัว แต่เรารักและจะคิดถึงพี่อ้อนา...

ถ้าเราคิดถึงพี่อ้อมาก เราจะทำเค้กส้ม
ถ้าเราคิดถึงพี่อ้อมากมาก เราจะคิดถึงเฟรม 9*9
ถ้าเราคิดถึงพี่อ้อมากมากมาก เราจะไปกินกาแฟวาวี
ถ้าเราคิดถึงพี่อ้อมากมากมากมาก เราจะพยายามไปพุทธมณฑลนะ
ถ้าเราคิดถึงพี่อ้อมากมากมากมากมาก เราจะทำเค้กกล้้วยหอม มีครีมด้วย
...

นี่เป็นเพียงส่วนหนึ่งเท่านั้นนะเนี่ย
อิอิ

แล้วเจอกัน บนโลกออนไลน์
I know you are there for me.
I am here for you.

เพนกวิน said...

ฮือๆๆๆ
ไม่กล้าไปส่ง กลัวเสียน้ำตา
เพราะเราทำเพื่อนหล่นหายไปบ่อยๆ
สามปีก็น๊านนาน
ไม่รู้ตอนนั้นทุกคนจะอยู่ไหน

แงๆๆๆๆ

แล้วจะบิ๊วทำไม
ถ้าเราคิดถึงอ้อ
เราจะส่งกระแสไปฮ่าๆๆๆๆ

Aor Sutthiprapha said...

ขอบคุณทุกคนนะ
มาถึงโดยสวัสดิภาพแล้ว
ไม่ต้องเป็นห่วง
โขมยเนตโรงแรมข้างๆใช้อยู่
ไว้เราคงได้เจอกันในสักวัน

plub said...

เข้ามาอ่านแล้วคิดถึงมึงว่ะ เอาไว้จะมาเยี่ยมในนี้บ่อยๆนะ ดูที่โน่นชิวดี แต่ดูเหงาเฮี้ยๆเช่นกัน
สู้สู้ เพื่อน