เป็นครั้งแรกที่ทำงานเซรามิคด้วยporcelainมันที่มีความหนาน้อยกว่า 2 มม.
จะหยิบจะจับกันแต่ละที แทบจะหยุดหายใจ
แต่นั้นก็ทำให้ตัวเองใจเย็นลงได้เยอะมากมายเลยทีเดียว
ความมหัศจรรย์ของดิน ยังคงมีให้เห็นอยู่เรื่อยๆ
และนั้นทำให้อยากทำมันต่อไปเรื่อยๆ
ต่อไป..
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
3 comments:
เตาเผาบิสสุดท้ายก่อนส่งทีสิส
เราทำโคมไฟตัวเองแตกคามือไปสองอันรวด
น้ำตาตกเลยทีเดียว
เซรามิคกับหัวใจเรานี่มันเชื่อมกันยังไงนะเนี่ย...
อยากเล่นด้วยจังงัง :O)
They are both sensitive...
เราจำได้ว่าเราชอบงานเซรามิคตรงไหน ชอบตรงที่ตอนเป็นดินมันเนียนเหมือนชอกกาเลตน่ากินนนนนน
แต่ที่เราไม่ชอบเลย ก็เพราะเราทนความเจ็บปวดจากคาดเดาไม่ได้ การเห็นมันไม่เป็นดั่งใจไม่ออกมาเป็นอย่างที่คิดในหัว ไม่ด๊ายยยยย ไม่รู้จะออกมาสีอะไร ไม่รู้จะหักตอนไหน หรือจะระเบิดในเตา ไม่เหมือนทำโมเดลโปรดักด้วย ไม้ อะคริลิค
Post a Comment