You R My Lost Boy..

ทุกครั้งที่นั่งง่วงๆโง่ๆอยู่หน้าคอมโดยที่มีรู้ว่าจะทำอะไรต่อดี ทั้งๆที่ก็ไม่ง่วงนอน และทุกครั้งก็มักจะมีอะไรมาสะกิดให้นึกถึงไดอารี่ของใครคนนึงขึ้นมา เวลาเซ็งๆ เบื่อๆและต้องการกำลังใจ หรือความอบอุ่นก่อนเข้านอน ต้องขอบคุณเพื่อนรักที่แนะนำให้เรารู้จักกัน และได้มีโอกาสได้เรียนรู้ชีวิตว่ามันช่างน่าถนุถนอมมากมายขนาดไหน ถึงแม้จะเป็นการเรียนรู้เพียงฝ่ายเดียวก็ตาม..เคยคิดว่า ถ้าวันนึงเรามีโอกาสได้เจอและพูดคุยกัน มันคงจะดีไม่น้อย ได้แต่หวังไว้ว่าเค้าคงจะอบอุ่นเหมือนตัวหนังสือที่ได้อ่าน...ฝันหวานไป และวันนี้ก็เป็นอีกวันที่ได้นึกถึงตัวหนังสือเหล่านั้น จนต้องแวะเวียนเข้าไปทักทาย
และสุดท้ายก็เป็นอีกวันที่ดี

http://lostboy.diaryis.com/